Otóż, aż dotąd oglądaliśmy, skąd pochodziło wielobóstwo, albo kult bogów. Czy zauważyliście jednak, że znaleźliśmy również wzmiankę o mężczyźnie imieniem Kusz, któremu był dany tytuł „ojciec bogów”. Czy zauważyliście tutaj ten stary temat starożytnej mitologii, w której bogowie utożsamiali się z ludźmi? Oto, skąd pochodzi oddawanie czci przodkom. Możemy więc po prostu prze badać historię, aby stwierdzić, jak się ma sprawa z oddawaniem czci przodkom. Otóż, stwierdzono, że Kusz zaprowadził kult trzech bogów : ojca, syna i ducha. Trzej bogowie, którzy byli równymi sobie. On wiedział jednak, że ma przyjść nasienie niewiasty, więc na scenie musiała się pojawić niewiasta i jej nasienie. To się urzeczywistniło, kiedy umarł Nimrod. Jego żona, Semiramis, ogłosiła go za boga, zatem stała się sama matką syna a tym samym matką bogów. (Dokładnie tak samo, jak Rzymski Kościół ubóstwił Marię. Oni twierdzą, że ona była bez grzechu, i była matką Boga). Ona (Semiramis) nazwała Nimroda „Zeroashta”, co oznacza „obiecane nasienie niewiasty”.
Lecz nie trwało długo, kiedy niewiasta skierowała na siebie więcej uwagi niż syn, a wkrótce była to ona, która została przedstawiona jako ta, która podeptała swoimi stopami węża. oni ją nazwali „królową niebios”, i nazwali ją „boską”. Jak bardzo jest to podobne do dzisiejszego czasu, w którym Maria, matka Jezusa, została podniesiona do nieśmiertelności, a właśnie, od września 1964 roku, sobór watykański przypisał Marii właściwości, których ona nie posiadała – nazwali ją „Marią Orędowniczką”, „Marią, Matką Wszystkich Wierzących”, albo „Matką Kościołów”. Jeżeli był kiedykolwiek w religii babiloński kult przodków, to jest to religia Rzymskiego kościoła.
W Babilonie miało swój początek nie tylko oddawanie czci przodkom, ale również oddawanie czci przyrodzie. Było to w Babilonie, gdy bogowie byli utożsamiani ze słońcem, księżycem itd. Głównym obiektem przyrody było słońce, które posiadało właściwości dostarczania światła i ciepła i pojawiało się ludziom jako ognista kula na niebie. Zatem głównym bogiem był bóg słońca, którego oni nazywali Baalem. Często słońce było malowane jako krąg płomieni, a wkrótce dookoła tych płomieni pojawił się wąż. Nie trwało długo, a wąż stał się symbolem słońca, w wyniku czego oddawano mu cześć. Zatem pragnienie serca szatana „dostało pióra”. On był uwielbiany jako Bóg. Jego tron został ugruntowany. Jego niewolnicy skłaniali się przed nim. W Pergamonie był on uwielbiany w postaci żywego węża. Drzewo Wiadomości Dobrego i Złego, obecnie przedstawione symbolicznie w postaci żywego węża, nie tylko uwiodło Ewę, lecz większość ludzkiego rodzaju.
Było to tylko naprawdę krótkie streszczenie historii Babilońskiej religii. Niewątpliwie wiele pytań pozostało bez odpowiedzi, i niewątpliwie wiele więcej byłoby do powiedzenia, aby to wyjaśnić, lecz to nie jest przeznaczone do studiowania historii, ale raczej podane z tym zamiarem, aby pomóc przy studium Słowa.
Babilońska religia została pomieszana z chrześcijaństwem. Otóż, to jest nie tylko przypuszczenie, ale historyczny fakt, który udowodnimy przez to, że powrócimy do historii, do około 36 roku naszej ery i przejdziemy aż do Soboru Nicejskiego w 325 r. Kiedy chrześcijanie (większością rodowici żydzi), zostali rozproszeni z Jeruzalemu na wszystkie strony, chodzili wszędzie, głosząc Ewangelię, szczególnie w synagogach. Tak więc w ciągu trzech lat, względnie koło 36 r. naszej ery Ewangelia została zaniesiona do Rzymu przez Juniusza i Andronika, którzy zgodnie z Rzym. 16, 7 byli apostołami. Ta praca rozwijała się tam pomyślnie przez kilka lat, dopóki ciągłe kłótnie Żydów między sobą nie spowodowały, że cesarz Klaudiusz wypędził ich z Rzymu. Przez wypędzenie Żydów z tego miasta doszło do tego, że kręgosłup tego małego kościoła został praktycznie złamany. Prawdopodobnie nawet starszyzna była z Żydów, a więc musiała odejść. To małe stadko zostało osamotnione, a ze względu na to, że nie było jeszcze Słowa w pisemnej formie, aby mogło być ich przewodnikiem, więc to małe stadko bardzo łatwo odchyliło się, względnie zostało pochłonięte przez filozofów i pogan owych dni. Stwierdzamy z historii, że ten niewielki kościół w Rzymie, z powodu grasujących wilków i wypuszczonego ducha antychrysta, beznadziejnie odpadł od wiary i zaczął wprowadzać pogańskie ceremonie pod chrześcijańskimi nazwami.